تحقیق در مورد آلمان - دانلود رایگان
دانلود رایگان
دانلود رایگان لینک دانلود و خرید پایین توضیحاتدسته بندی : ووردنوع فایل : word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )تعداد صفحه : 4 صفحه قسمتی از متن word (..DOC) : جمهوري فدرال آلمان در اروپاي مركزي قرار دارد و از پرجمعيت ترين كشورهاي اروپايي به شمار مي رود. يهوديان اين كشور در اواخر قرن 14 ميلادي در مناطق خاص خود به نام «گتو» سكونت داشتند. آنها به عنوان يك گروه اقليت در موارد مختلفي از جمله حقوق خانواده، ميزان پرداخت ماليات، نوع لباس و محل سكونت تابع قوانين خاصي بودند. حتي اشتغال به بعضي حرفه ها براي آنها مجاز نبود. بعضي از آنها با پرداخت مبالغ هنگفت تحت حفاظت و حمايت امپراطور وقت قرار مي گرفتند و عده اي نيز با داشتن برگه هايي تحت عنوان «نامه هاي حفاظتي» يا (امان نامه) از هر خطري مصون بودند. قشر ديگري از يهوديان به واسطه فعاليت در دربار و عهده دار بودن مديريت مالي مملكت از مصونيت بهره مي بردند. طي جنگ هاي صليبي، ستيز و مخالفت با يهوديان ابتدا از منطقه راين – آلمان آغاز شد و سپس با شدت بيشتري به ديگر نقاط كشانده شد. در اواخر قرن هجدهم با وضع قوانيني در مورد برابري حقوق شهروندان يهودي در امريكا و فرانسه، يهوديان آلمان و اكثر كشورهاي اروپايي نيز از اين تساوي حقوق بهره مند شدند. اما اواسط قرن نوزدهم در آلمان و فرانسه موج جديدي از حركت هاي ضديهودي همراه با ستيزهاي اجتماعي به وجود آمد. زيرا آنها يهوديان را مسئول ناكامي هاي خود مي پنداشتند. در سال 1882 پس از وقوع رخدادهاي خونين در روسيه جمع كثيري از يهوديان به آمريكا مهاجرت نمودند. طي سال هاي 1893 تا 1933 اتحاديه مركزي آلماني هاي يهودي عهده دار پي گيري مسايل، مشكلات و منافع يهوديان آلمان بود. در سال 1933 دكتر لئو بك كه يك حاخام بود رياست جامعه يهود آلمان را به عهده داشت. اما با روي كار آمدن ناسيونال – سوسياليست ها اتحاديه مذكور نيز عينا همانند ساير ارگان هاي يهودي با وجود داشتن بيش از سيصد هزار عضو منحل و دكتر بك هم تبعيد شد. به نظر مي آمد پس از اين انحلال، حادثه تلخ ديگري براي يهوديان آلمان رقم زده نشود. اما متاسفانه چنين نشد. يهوديان اروپا از سال 1933 و با آغاز فرمانروايي هيتلر شديدا تحت تعقيب قرار گرفتند. چرا كه هيتلر آنها را به عنوان دشمنان حكومت خود مي پنداشت. بر اين اساس در سال 1935 قوانين خاصي براي يهوديان در اين كشور وضع شد. مخالفت عملي حكومت با يهوديان از اواخر سال 1938 آغاز شد. در اكتبر اين سال سربازان نازي در شبي كه بعدها «شب كريستال» نام گرفت، كنيساها، منازل و محل هاي كسب متعلق به يهوديان را به آتش كشيدند. علاوه بر آن يهوديان ملزم به پرداخت ماليات جداگانه اي جمعا به ميزان يك ميليارد مارك رايش، واحد پول آن زمان آلمان، شدند. در انتها نيز به طور كلي اجازه شركت در فعاليت هاي اقتصادي يا داشتن نقش هاي اجتماعي از آنها سلب شد. به دنبال اين وقايع و سخت گيري هاي حكومت رايش بيش از دو سوم يهوديان ساكن آن موقع آلمان، اين كشور را ترك كردند. پس از صدور فرماني مبني بر از بين بردن يهوديان اروپاي در سال 1941، طي عمليات كاملا مخفيانه اي يهوديان باقيمانده در آلمان، اتريش، چكسلواكي، لهستان، ليتواني و ديگر كشورهاي واقع در شمال و شرق اروپا، حتي فرانسه و هلند به اردوگاه هاي مرگ روانه شدند. طي همين وقايع ميليون ها يهودي از بين رفتند. آمار دقيقي از قربانيان جنگ جهاني دوم در دست نيست، در عين حال تعداد آنها حدو 5/4 تا 6 مليون نفر تخمين زده شده است. پس از پايان جنگ جهاني دوم جامعه يهود آلمان در راه توسعه خود سه دوره را به وضوح پشت سر گذاشت: در سال 1945 در پي خروج و يا از بين بردن جمع كثيري از يهوديان در اين كشور، تقريبا يهوديت اصيل در آلمان ديگر ديده نمي شد و عملا از بين رفته بود. فقط تعداد معدودي از يهوديان اصيل آلماني حاضر به ادامه حيات در كشوري بودند كه بعد از سال 1933 يهوديت در آن با خطر اضمحلال روبرو بود. از طرف ديگر صدها هزار يهودي كه اكثر آنها يهوديان اروپاي شرقي بوده و از خطر كشتار در آلمان رهايي يافته بودند، تحت شرايط بسيار نامناسبي در سه مركز غربي تحت اشغال متفقين زندگي مي كردند.