پیشینه تحقیقات داخلی وخارجی اثربخشی مدیریت مدارس، توانمندسازی، خودکارآمدی - دانلود رایگان
دانلود رایگان
دانلود رایگان لینک دانلود و خرید پایین توضیحاتدسته بندی : ووردنوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )تعداد صفحه : 4 صفحه قسمتی از متن word (..doc) : -تحقیقات داخلیدیلانچیان و همکاران (1379) عوامل موثر در افزايش اثربخشي مديريت مدارس راهنمايي و متوسطه ارامنه ايران از نظر مديران، معاونان و دبیران را مورد مطالعه قرار دادند. نتايج حاصل از این تحقیق نشان داد كه مديران ، معاونان و دبيران معتقدند عوامل ششگانه مورد نظر در سئوالات تحقيق بر حسب اهميت به ترتيبی که ارائه می شود در افزايش اثربخشي مديريت مدارس ارامنه موثرند : كنترل و نظارت صحيح ، تامين وسايل و تجهيزات لازم ، همكاري و مشاركت فعال جامعه در امور مدرسه ، برقراري نظام ارزشيابي مستمرو دقيق ، برقراري روابط انساني مطلوب ميان اعضاي مدرسه و توجه به ويژگيهاي فرهنگي جامعه ارامنه. آقاحسینی و همکاران (1385) عوامل مؤثر بر اثربخش سازی مدیریت مدارس دوره متوسطه از دیدگاه مدیران و دبیران را مورد مطالعه قرار دادند. روش پژوهش آنها از نوع پیمایشی بود. حجم نمونه شامل 200 نفر از دبیران دوره متوسطه استان اصفهان بود. در این تحقیق با پرسشنامه محقق ساخته تأثیر 4 عامل اصلی ویژگی های فردی مدیران، تقویت برنامه های آموزشی، اداره کیفی مدرسه و ارزیابی مستمر بر اثربخش سازی مدیریت مدارس مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که کلیه عوامل مورد بررسی در سطح بالاتر از متوسط بر اثربخش سازی مدیریت مدارس تأثیر داشته است. از بین عوامل مذکور، عوامل مرتبط با تقویت برنامه های آموزشی مدرسه و ویژگی فردی مدیران از جمله خودکارآمدی در بالاترین سطح اثرگذاری قرار داشتند.مقیمی و همکاران (1387) ارتباط بين سبك شخصيت و اثربخشي مديريت در مديران سازمان هاي دولتي را مورد بررسی قرار دادند. از بين مدل هاي شخصيتي، چهار سبك حل مسأله يونگ انتخاب شد كه شامل عمل گرا، عقلاني، گروه دوست، و نوآور مي باشد. شاخص هاي اثربخشي نيز بر اساس مؤلفه هاي كريتنر و كرينسكي بوده است. نتايج تحقيق، فرضيه اهم يعني ارتباط بين انواع سبك هاي شخصيت با اثربخشي مديريت را مورد تأييد قرار داد . واعظی و همکاران (1388) ارتباط مولفه هاي رفتاري مديران آموزشي با اثربخشي دبيرستان هاي شهر تهران را مورد مطالعه قرار دادند. روش تحقيق از نوع تحقيقات توصيفي (همبستگي) و جامعه مورد مطالعه كليه دبيرستان هاي رشته علوم انساني شهر تهران و مديران آن ها بود كه با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي دو مرحله اي، 50 دبيرستان و مديران آنها انتخاب شدند. يافته ها بيانگر ارتباط بين مولفه هاي رفتاري موفقيت مدار، حمايتي و مشاركت جويانه با اثربخشي سازماني و ارتباط نداشتن مولفه هاي رفتاري دستوري و موقعيت مدار با اثربخشي سازماني است. آقایوسفی و همکاران (1388) رابطه بین خودکارآمدی و اثربخشی کاری را در کارکنان بانک مورد مطالعه قرار دادند. آنها از 40 نفر از کارکنان بانک رفاه به عنوان نمونه آماری استفاده کردند. نتایج آنها نشان داد که خودکارآمدی بالاتر کارمندان با افزایش عملکرد و اثربخشی آنها رابطه معنی دار دارد. همچنین آنها دریافتند که کارمندان سطوح بالاتر دارای خودکارآمدی بالاتر می باشند.سلیمانی و مطهری (1388) رابطه توانمندسازی مدیران با تعهد و عملکرد شغلی آنها را در مدارس متوسطه استان سمنان مورد مطالعه قرار دادند. نمونه تحقیق 135 نفر از مدیران مدارس متوسطه بودند. نتایج نشان داد که بین توانمندسازی مدیران و کارایی و تعهد شغلی آنها رابطه معنی دار وجود دارد. بنی سی و لهمه (1390) رابطه ابعاد سازمان یادگیرنده با اثربخشی مدیران مدارس راهنمایی تهران را مورد بررسی قرار دادند. جامعه آماری این تحقیق 993 نفر بودند که 300 نفر از بین آنها انتخاب شدند. نتایج مطالعه نشان داد که بین ابعاد مهارت های شخصی، یادگیری سیستمی و چشم انداز مشترک از سازمان یادگیرنده و اثربخشی رابطه معنی دار وجود دارد.زارعی و همکاران (1391) رابطه بین توانمندسازی، خودکارآمدی و عملکردشغلی در کارکنان اداره آموزش و پرورش مرودشت و درودزن را مورد مطالعه قرار دادند. برای دستیابی به این هدف از یک طرح همبستگی استفاده شده است. جامعه ی آماری این پژوهش تمامی 130نفر(123نفر مرد و 7 نفر زن) کارکنان این دو اداره بوده اند. برای جمع آوری داده ها مقیاس توانمندسازی اسپریتزر(1995)،مقیاس خودکارآمدی شرر و آدامز(1982) و مقیاس عملکردشغلی پاترسون(1990) بر روی آزمودنی ها اجرا شد. تحلیل داده ها نشان داد که بین توانمندسازی با عملکردشغلی وخودکارآمدی با عملکرد شغلی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین بین برخی از مؤلفه های این سه متغیر نیز روابط مثبت معنی داری وجود دارد. از میان متغیرهای جمعیت شناختی هیچکدام رابطه وتفاوت معنا داری با عملکرد شغلی ندارد. درمجموع می توان گفت که توانمندسازی و خودکارآمدی می توانند پیش بینی کننده های عملکردشغلی باشند.- تحقیقات خارجیشرت و رنهارت- Short and Rinehart (1992) رابطه بین توانمندسازی با رضایت شغلی و تعهد شغلی معلمان را مورد بررسی قرار داد. نتایج نشان داد که افزایش توانمندسازی معلمان در یک موسسه آموزشی، رضایت شغلی و تعهد شغلی آنان را افزایش خواهد داد. لاسچینگر و فینگان- Laschinger and Fingan (2005) اثر توانمندسازی در ایجاد حس احترام و اعتماد در مکان کاری را مورد بررسی قرار دادند. نتایج آنها نشان داد که بین توانمندسازی و رفتار عادلانه رابطه وجود دارد.چاو و همکاران- Chow et al. (2006) اثر توانمندسازی مدیران بر عملکرد و اثربخشی کارکنان را مورد بررسی قرار دادند. در این مطالعه که در شرکت های دولتی سوئد انجام گرفت از 85 مدیر استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که کلیه مولفه های توانمندسازی کارکنان با عملکرد کارکنان و عملکرد کل شرکت رابطه معنی دار دارد.خدیوی و علیجانی- Khadivi and Alijani (2008) رابطه بین توانمندسازی مدیران و اثربخشی سازمانی را مورد مطالعه قرار دادند. نتایج آنها نشان داد که توانمندی های مدیر نقش معنی داری در پیشرفت سازمانی و اثربخشی آن دارد. ژو و همکاران - Zhu et al. (2012) اثر توانمندسازی روانشناختی را بر فعالیت حرفه ای مدیران مورد بررسی قرار دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که توانمندسازی روانشناختی مدیران می تواند بر روی بسیاری از صفات شخصیتی و زندگی حرفه ای مدیران اثرگذار می باشد. منابع:آقا حسینی، ت.، سبحلنی نژاد، م و عابدی، ا. 1385. عوامل مؤثر بر اثربخش سازی مدیریت مدارس دوره متوسطه از دیدگاه مدیران و دبیران. دوماهنامه علمی، پژوهشی دانشور رفتار. سال 13، شماره 18. صص 57-76. آقایوسفی، م.، کرمی پور، ن و دولتمندی، ک. 1388. بررسی رابطه بین خودکارآمدی و عملکرد کارکنان بانک رفاه. مجله علمی پژوهشی روانشناسی . 1(2): 31-48.رادمان، محمد. 1389. بررسی رابطه صفات درونی کارکنان و حس رقابت طلبی آنها در مشهد. نوآوری های آموزشی، شماره 25، صص 13-18.سلیمانی، ن و مطهری، ا. 1388. رابطه توانمندسازی و تعهد شغلی مدیران در مدارس متوسطه استان سمنان. دانش و پژوهش در علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، شماره بیست و سوم، صص 101-122.علاقه بند، علی. 1385. مدیریت در سازمان. فصلنامه مديريت در آموزش و پرورش، وزارت آموزش وپرورش. شماره 32، صص 62-67.