پیشینه تحقیقات داخلی وخارجی اختلال هماهنگی رشدی - دانلود رایگان
دانلود رایگان
دانلود رایگان لینک دانلود و خرید پایین توضیحاتدسته بندی : ووردنوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )تعداد صفحه : 27 صفحه قسمتی از متن word (..doc) : پیشینه پژوهشدر چند سال اخیر، تحقیقاتی که در ارتباط با توانایی های ادراکی حرکتی و توسعه در رشد آن ها انجام گرفته است اکثراً توصیفی بوده و ارتباط بین توانایی های ادراکی- حرکتی را با فعالیت ها و تمرینات حرکتی، هوش و پیشرفت تحصیلی، خلاقیت و یا مواردی از این قبیل مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق سعی بر این بوده است تا ارتباط بین تمرینات ادراکی- حرکتی و حرکت و شناخت کودکان اختلال هماهنگی رشدی مشخص شود. تا جایی که محقق در توان داشته و بررسی نموده است، بعضاً موارد مشابه با این پژوهش در این زمینه مشاهده شده است و در این بخش به برخی از این موارد مرتبط اشاره خواهد شد.تحقیقات داخلیهمان طور که اشاره شد، در ارتباط با موضوع تحقیق حاضر عیناً و به طور مستقیم تحقیقی در داخل کشور انجام نگرفته است. ولی پاره ای از تحقیقات که به نوعی می تواند با این پژوهش ارتباط داشته باشد، توسط برخی از محققین انجام‌گرفته که به طور اختصار به مواردی از آنها اشاره می شود.سلیمانی درجه (1391) به بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات فیزیوبال بر کارکردهای حسی- حرکتی، اجرایی و توجه در کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی رشدی پرداخت. آزمودنی های وی را پسران 6-5 ساله که توسط روان‌پزشک مشکوک به این اختلال شناخته‌شده بودند تشکیل دادند. نتایج تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که کارکردهای حسی- حرکتی و کارکردهای اجرایی کودکان اختلال هماهنگی رشدی بر اثر تمرینات فیزیوبال بهبود داشته است. افشاری (1391) به بررسی تمرینات ادراکی- حرکتی بر توجه کودکان اوتیسم پرداخت. آزمودنی های این پژوهش را 20 دختر و 20 پسر که در دو گروه آزمایش و شاهد تقسیمشده بودند تشکیل دادند. پس از انجام مداخله 8 هفته ای نتیجه پژوهش این بود که تمرینات ادراکی- حرکتی با افزایش عملکرد عصبی و شناختی باعث بهبود توجه در کودکان مبتلا به اوتیسم شد.اسماعیل زاده و همکاران (1390) در یک تحقيق نيمه تجريي ابتدا توسط غربالگري از طريق پرسشنامه رشدي ويلسون و سياهه مشاهده حركتي آموزگاران از بين 475 دانشآموز دختر دبستاني ( 6 تا 11 ساله) شهركرد تعداد 30 كودك داراي ناهنجاري هماهنگي رشدي را انتخاب کردند. از اين گروه پيش آزمون توسط مقياس رشد حركتي لينكن اوزرتسكي (آيتم هاي مربوط به هماهنگي دست و پا) اخذ شد و سپس با تقسيم تصادفي، در دو گروه تجربي و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربي در يك دوره برنامه ي منتخب حركات ريتميك به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقيقه) شركت كردند، در انتها مجدداً آيتم هاي مربوط به هماهنگي دست– پا مقياس رشد حركتي لينكن اوزرتسكي از هر دو گروه اخذ شد. نتایج اين مطالعه نشان داد كه انجام حركات منتخب ريتميك باعث بهبود هماهنگي دست و پاي كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي خواهد شد.سیمین قلم و علی بخشی (1390) به بررسي مهارتهای ادراك بينايي در كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي پرداختند. روش پژوهش علی مقایسهای و جامعه آماري همه كودكان عقب‌مانده ذهني شهر تهران بود، 60 كودك آموزش پذير شامل 30 كودك ( 15 دختر و 15 پسر) مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي و 30 كودك غیر مبتلا ( 15 دختر و 15 پسر ) به عنوان نمونه پژوهش، انتخاب شدند. آزمودني ها با استفاده از نسخه تجديدنظر شدن آزمون سنجش مهارتهای ادراك بينايي غیر وابسته به حركت (TVPS-R) ارزيابي شدند. نتايج نشان داد كه تفاوت ميانگين نمرات مهارت هاي ادراك بينايي در دو گروه معنادار است همچنين نتايج نشان داد كه كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي در هر يك از اجزاي مهارت هاي ادراك بينايي به غير از اكمال بينايي، ضعيف تر از كودكان غیر مبتلا بوده و اين ضعف در گروه پسران مبتلا بيشتر است.ابراهیمی ثانی (1389) در مطالعه ای تأثیر یک برنامه منتخب حرکتی بر مهارت های بینایی- حرکتی دانش آموزان 11-7 ساله دارای اختلال هماهنگی رشدی در منطقه 6 تهران را سنجید. بدین منظور دانش آموزانی که در آزمون برونینکز اوزرتسکی نمره لازم را کسب کرده بودند، انتخاب و به دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل تقسیم کرد. از هر دو گروه آزمون مهارت های بینایی- حرکتی به عمل آمد. گروه آزمایش به مدت 6 هفته تمرینات منتخب حرکتی (تمرینات مربوط به بینایی حرکتی) را اجرا کردند. وی به این نتیجه رسید که اجرای برنامه حرکتی بر مهارت های بینایی- حرکتی کودکان اختلال هماهنگی رشدی تأثیر مثبت دارد.اساسه (1389) در تحقیق خود به بررسی تأثیر آموزش تجسم حرکتی بر بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پرداخت. مهارت های حرکتی درشت پیش از ورود کودکان به برنامه آموزشی اندازه گیری شد. برنامه آموزشی تجسم حرکتی در هشت جلسه ارائه شد و پس از آن مجدادا مهارت های حرکتی درشت ارزیابی شد. با توجه به یافته ها می توان نتیجهگیری کرد که برنامه آموزشی تجسم حرکتی موجب بهبود مهارت های حرکتی درشت کودکان با اختلال هماهنگی رشدی می شود. احمدی و یوسف شاهی (1389)، به بررسی تمرینات ادراکی- حرکتی مهارت های حرکتی و ریاضی در اوتیسم پرداختند. در این پژوهش یک پسر 8 ساله مبتلا به اوتیسم و فاقد اختلالات جسمانی مورد بررسی قرار گرفت. تحقیق آنها از نوع مطالعه تک آزمودنی بود. مهارت حرکتی آزمودنی توسط آزمون لینکن اوزرتسکی و مهارت ریاضی توسط آزمون ریاضی کی مت اندازه گیری شد. پس از انجام 20 جلسه مداخله ادراکی- حرکتی محقق به این نتیجه رسید که تمرینات ادراکی- حرکتی مهارت های حرکتی این کودک را بهبود بخشید در صورتی که بر مهارت ریاضی وی تأثیر معناداری نداشت.سلمان و همکاران (1388) به بررسي تأثير تمرینهای ادراكي- حركتي بر بهبود قابلیتهای حركتي كودكان با اختلال هماهنگي رشدي شهر تهران پرداختند . نمونه آماري شامل 194 كودك بود كه به صورت تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. ابتدا از كل شرکت‌کنندگان پيش آزمون به عمل آمد. سپس گروه تجربي به مدت 2 ماه ( 24 جلسه) فعالیتهای ادراكي – حركتي را انجام دادند و بعد از طي اين مدت، پس آزمون براي هر دو گروه به اجرا درآمد. كودكان توسط آزمون ارزيابي حركتي كه شامل مهارتهای دستي، تعادل ايستا و پويا و مهارتهای توپي بود به منظور پاسخ به اين سؤال كه آيا تمرینهای ادراكي– حركتي انجام‌شده در بهبود اختلال هماهنگي رشدي كودكان مؤثراند يا خير، مورد مطالعه قرارگرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد كه تمرینهای ادراكي – حركتي سبب بهبود هماهنگي رشدي كودكان مي شود. علیزاده و زاهدی پور (1383) در پژوهشی به بررسی کارکردهای اجرایی شامل سازماندهی، تصمیمگیری- برنامهریزی و بازداری کودکان دارای اختلال هماهنگی پرداختند. در این پژوهش مقطعی– تحلیلی، 60 دانش آموز مقطع ابتدایی در دو گروه 30 نفره با اختلال هماهنگی رشدی (بر اساس(DSM-IV با میانگین سن2/8 سال و گروه عادی با میانگین سنی 5/ 8 به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و مقایسه شدند. برای به دست آوردن داده ها، از آزمون های توانایی حرکتی پایه، آزمون عصبی روانشناختی و شخصیتی کولیج و همین طور آزمون هوش ماتریسهای رنگی ریون استفاده شد. نتایج نشان داد کودکان در کارکردهای اجرایی سازماندهی و تصمیم گیری- برنامه ریزی با گروه عادی تفاوت داشتند، ولی در زمینه کارکرد بازداری هیچ تفاوت معناداری مشاهده نشد.شیخ و همکاران (1383) در تحقیقی به بررسی رابطه میان توانمندی ادراکی- حرکتی و تحول ذهنی دانش آموزان پرداختند. در این تحقیق 95 دانش آموز پسر سال دوم راهنمایی مورد مطالعه قرار گرفتند که نتایج نشان داد بین توانمندی ادراکی- حرکتی و تحول ذهنی رابطه معناداری وجود دارد.شهبازی در تحقیقی تحت عنوان رابطه بین توانمندی ای ادراکی- حرکتی و تحول ذهنی دانش آموزان که در سال 1382 انجام گردید، به این نتیجه دست یافت که بین توانمندی های ادراکی- حرکتی و تحول ذهنی رابطه معنادار بالایی وجود دارد (شهبازی، 1382).